Днесь Михаилу Лучкаю -231
Михаил Лучкай (Михаил Поп) родив ся 19 новембра 1789 у Великых Лучках, Березького комітату. Быв священником, историком, лінгвістом.
М. Лучкай зачав ходити до гімназії в Ужгороді, а закончив єї в Орадейи (Великому Варадині) в 1812, потому вчив ся у греко-католицькуй семінарії у Відні (1812 – 1816).
По освяченю на греко-католицького священника у 1816-му рокови куртый час служив у руднум селі, почому, у 1818 р., быв призначеный до єпіскопскої службы в Ужгороді, де став секретарьом єпископа, архіваріусом, нотаріусом и главов єпархіалної консисторії.
Пуздніше, у 1827 рокови, быв призначеный священникаком на Цеголну улицю.
У 1829 р. М. Лучкай перебрав ся служити при дворі князя Карла Людовіка Бурбона в вариш Лукка (Италія). Перебывавучи у в. Лукка, М. Лучкай присвятив свуй час зоставленю граматикы про карпаторусинув (Grammatica Slavo-Ruthena: seu Vetero-Slavicae et actu in montibus Carpathicis Parvo Russicae, seu dialecti vigentis linguae‟, 1830). Вун хотів, жебы церковно-словянськый язык став сполочным літературным языком про вшыткых словян, так ги латинськый язык фунговав сполочным літературным языком про многы народы Европы.
У 1831 р. М. Лучкай навернув ся в Ужгород, де служив священником Цеголськой парохії. Даже будучи приверженцьом старословянського языка. М. Лучкай настойовав на тум, абы священникы проповідовали на русинськум розговорнум языкови. На подпору тої идеї вун опубліковав два томы своїх проповідюв на русинськум языку („Цєрковныя бесѣды на всѣ недѣли рока на поученїє народноє‟, 1831).
У 1841 р. Лучкай зоставив чотыритомный русинсько-латинсько-мадярсько-німецькый словник.
Майзнамнов роботов Михаила Лучкая была шеститомна «Исторія карпатськых русинов» (Historia Carpato-Ruthenorum (1843). Хоть она пролежала булше сто рокув у рукописі, айбо знали ї добре и у 19 сторочі.
Обертавучи позур на розвой Мукачовської єпархії, М. Лучкай доказовав, же русины суть автохтонным населеньом карпатського реґіону и же они прийняли християнство в 863 роци од Кирила и Мефодія.
Умер Михаил Лучкай 3 децембра 1843 рока в Ужгороді, де и похороненный у церковному склепі на Цеголнуй улици.
